Nośnik papierowy

Nośnik papierowy to w archiwistyce określenie arkusza papieru, na którym sporządzono zapis, tworząc formalny dokument. Aby papier z zapisem stał się nim, musi spełnić kilka wymogów. Jednym z nich jest zgodność arkusza z Polskimi Normami. Konieczne jest też sporządzenie zapisu w określonej formie, układzie, z odpowiednimi pieczęciami lub podpisami – wymaganymi przepisami lub instrukcjami. W archiwistyce nośnik papierowy odgrywa istotną rolę i wymaga specjalnych zasad postępowania przy opisywaniu i przechowywaniu.

Rodzaje nośników papierowych

Dokumenty archiwalne i niearchiwalne przyjmują różną formę, zależnie od tego, w jakim okresie i jakimi technikami zostały sporządzone.  Wśród nich nośniki papierowe z pewnością są najstarsze i występują najczęściej w wielu wariantach. Są to między innymi:

• pojedyncze arkusze zapisane ręcznie lub zadrukowane,
• skoroszyty, zeszyty, zbiory akt bindowanych,
• książki i publikacje,
• dokumentacja techniczna,
• spisy, wykazy na nośniku papierowym itp.

Rola nośników papierowych w archiwistyce

Nowoczesne techniki, takie jak nagrania dźwiękowe, wideo czy zapisy cyfrowe są dostępne od niedawna. Jak wiadomo, wartość większości archiwaliów wzrasta wraz z upływem lat. Wiele z nich powstało nawet wiek temu, kiedy nie istniały jeszcze nowoczesne techniki i nośniki danych. Dlatego też papierowe dokumenty stanowią większość zbiorów archiwalnych oraz niearchiwalnych.

Szacuje się, że w magazynach polskich archiwaliów jest około 300 km półek z dokumentami na papierowych nośnikach (nie licząc archiwów kościelnych). W większości przypadków przeniesienie ich na nośniki cyfrowe jest niemożliwe, gdyż utraciłyby one swoją wartość historyczną. Dlatego pomimo stałego unowocześniania archiwów im wdrażania w nich nowych technologii nośnik papierowy długo jeszcze pozostanie najważniejszy w zbiorach.